Grabenwehr 5 (Amanvillers)

De steengroeven van Amanvillers werden in 1912 uitgebouwd als militair steunpunt ter verdediging van de noord-westelijke flank van de stad Metz. De locatie werd deels gekozen vanwege de steile wanden van de oude groeves, die ideaal waren om te gebruiken voor de aanleg van een droge gracht die instond voor de rondomverdediging. De Duitsers groeven een droge gracht van ongeveer 1.550 meter lang, 10 meter diep en tussen de 10 en 40 meter breed, die de positie aan de noord-, west- en zuidzijde omringde. Voor de verdediging van deze gracht werden zes contrescarpe-kazematten en één caponnière gebouwd, uitgerust met 5 cm kanonnen en mitrailleurs. Alle zeven verdedigingswerken waren onderling verbonden door ondergrondse gangen, die bij de ingangen vaak onvoltooid bleven.

Hier behandelen we Grabenwehr 5, een dubbele contrescarpe-kazemat met verdieping die je terugvind op deze coordinaten: 49°10'24.2"N 6°03'44.8"E

De nooduitgang naar de droge gracht werd verdediging door via dit schietgat. De pantserplaat achter dit schietgat lijk wel een voorloper van de 48P8 daar deze er enorm hard op lijkt.

Een pantserstalen luikje van waarachter een schijnwerper de droge gracht kon verlichten bij nacht of bij mist.

Hier zie je het schietgat met het affuit waarop een Spandau Maschinengewehr 08 stond opgesteld, die de droge gracht onder vuur kon nemen. Het schietgat kon worden afgesloten met twee pantserstalen schuifluiken, bediend door middel van twee hendels boven het schietgat.

Wanneer de MG 08 vuurde, werden er giftige rookgassen geproduceerd. Om dit probleem aan te pakken, werden ventilatoren in de contrescarpe geïnstalleerd die voor overdruk zorgden. Doordat de luchtdruk in de binnenruimte hoger was dan die van de buitenlucht, werden de giftige rookgassen naar buiten geduwd wanneer het schietgat werd geopend.

2D schets van de Spandau MG 08 met een Richtvorrichtung 03 op het affuit zoals gebruikt in deze contrescarpe-kazemat. Getekend aan de hand van een plan uit het boek van Christian Dropsy.

De kamer onder de trap naar de bovenverdieping was uitgerust met 5x3 opklapbare bedden, waardoor hier permanent 15 manschappen verbleven. Zij waren verantwoordelijk voor de verdediging van de droge gracht via deze dubbele contrescarpe. Uiteraard konden er meer soldaten in dit gebouw worden geplaatst, maar deze 15 man hielden permanent de wacht en waren paraat vanaf de cruciale eerste minuten van een aanval op het steunpunt.

De pantserstalen schilden van de schietgaten op de bovenste verdieping lijken dan weer op voorlopers van de 483P2 die later in de regelbauten van wereldoorlog 2 veelvuldig gebruikt zou worden.

Een van de weinige potloodtekeningen die we in dit steunpunt hebben teruggevonden, bevindt zich in deze Grabenwehr Nr° 5. De afkorting "H St." is mij onbekend, maar de datum 1915 verwijst naar de periode van de Eerste Wereldoorlog.

Grabenwehr Nr° 5 was verbonden met een lange tunnel die onder de droge gracht doorliep en uitkwam in het midden van de Steinbruch-Stellung. De ingang zelf lijkt nooit volledig te zijn voltooid, aangezien de gang daar vol zit met aarde. Het beton is echter te egaal om te kunnen spreken van een opgeblazen toegang.

Nabij de onvoltooide ingang bevindt zich een splitsing in de gang. De linker doorgang leidt naar Grabenwehr Nr° 6, terwijl de rechter doorgang naar Grabenwehr Nr° 5 gaat.