Johann Hans von Zwehl was een Pruisisch officier die diende in zowel de Frans-Duitse Oorlog (1870–1871) als de Eerste Wereldoorlog. Na een lange loopbaan binnen het keizerlijk leger, waarin hij onder meer divisie- en brigadecommandant was, ging hij in 1909 met pensioen. Bij het uitbreken van WO I werd hij opnieuw opgeroepen en kreeg het bevel over het VII. Reservekorps.
Von Zwehl verwierf bekendheid tijdens het Beleg van Maubeuge (1914), waar hij de Franse overgave ontving en het Pour le Mérite (Der blaue Max) kreeg toegekend. Later nam hij deel aan de Slag bij Verdun (1916), waar zijn korps zware verliezen leed. In december 1916 werd hij uit actieve frontdienst ontheven.
Vanaf 1917 tot het einde van de oorlog diende hij als Militair Gouverneur van Antwerpen, waar hij zowel het burgerlijk bestuur als de militaire vestingorganisatie leidde. Op 8 september 1917 ontving hij de eikenloof als aanvulling op zijn Pour le Mérite.
Na de oorlog schreef von Zwehl over militaire geschiedenis en werd hij de officiële biograaf van Erich von Falkenhayn. Hij overleed in 1926.
