Opmerkelijk is de hiërarchische indeling die oorspronkelijk voorzien was voor de uitbouw van de Turnhout-Kanalstellung. Deze volgde dezelfde doctrinaire principes als toegepast bij de Nord-, Süd- en Westabschnitte van de Kaiserliche Fortifikation Antwerpen (KFA).
Gezien de totale lengte van circa 28 kilometer werd de linie toegewezen aan zes regimenten. Elk regiment beschikte over twee bataljons, die op hun beurt uit vier compagnies bestonden. Binnen elk bataljon werden drie compagnies ingezet voor de bezetting van de frontlijn, terwijl de vierde als achterwaartse reserve fungeerde.
Deze structuur impliceerde dat één compagnie verantwoordelijk was voor een frontbreedte van ongeveer 800 meter, waarin idealiter zo’n 15 bunkers gebouwd dienden te worden.
Uiteindelijk werd dit ambitieuze voorontwerp afgevoerd vanwege de hoge kostprijs. Toch is het vermeldenswaard dat deze opbouw exact dezelfde was als die bij de bovengenoemde Antwerpse fortificatie-onderdelen.
De Turnhout-Kanalstellung, als laatste grote versterking van het Duitse Nordfront, weerspiegelt in haar opzet nog deze doctrine. Maar door de toenemende materiaaltekorten tegen eind 1916 werd het ontwerp noodgedwongen vereenvoudigd en ingekort. De bovenstaande structuur toont dus hoe de linie eruit had kunnen zien, mocht zij een jaar eerder en onder gunstigere omstandigheden zijn gepland.
.png)
